System kodów klasyfikacji bitów IADC Tricone

System kodów klasyfikacji bitów IADC Tricone

Tabele klasyfikacji wierteł ze stożkiem rolkowym IADC są często używane do wyboru najlepszego wiertła do określonego zastosowania. Te wykresy zawierają bity dostępne od czterech wiodących producentów bitów. Wiertła są klasyfikowane zgodnie z kodem Międzynarodowego Stowarzyszenia Wykonawców Wiertnictwa (IADC). Pozycja każdego bitu na wykresie jest określona przez trzy cyfry i jeden znak. Sekwencja znaków numerycznych określa „Serię, typ i cechy” bitu. Dodatkowy znak definiuje dodatkowe cechy konstrukcyjne.

ODNIESIENIE DO KODÓW IADC

Pierwsza cyfra:

1, 2 and 3 designate Steel Tooth Bits, with 1 for soft, 2 for medium and 3 for hard formations.

4, 5, 6, 7 and 8 designate Tungsten Carbide Insert Bits for varying formation hardness with 4 being the softest and 8 the hardest.

Druga cyfra:

1, 2, 3 and 4 help further breakdown the formation with1 being the softest and 4 the hardest.Trzecia cyfra:

Ta cyfra klasyfikuje wiertło zgodnie z typem łożyska/uszczelnienia i specjalną ochroną przed zużyciem w następujący sposób:

1. Standardowy bit rolkowy z otwartym łożyskiem

2. Standardowe otwarte wiertło tylko do wiercenia w powietrzu

3. Standardowy bit łożyska otwartego z ochroną miernika, który jest zdefiniowany jako

wkładki z węglików spiekanych w pięcie stożka.

4. Uszczelniony bit łożyska rolkowego

5. Uszczelnione łożysko rolkowe z wkładkami z węglików spiekanych w pięcie stożka.

6. Dziennik uszczelniony bit łożyska

7. Czop uszczelniony bit łożyska z wkładkami z węglików spiekanych w pięcie stożka.

Czwarta cyfra/dodatkowa litera:

Następujące kody literowe są używane na czwartej pozycji cyfry w celu wskazania dodatkowych funkcji:

A - Aplikacja powietrzna

B — Specjalna uszczelka łożyska

C — Dysza centralna

D — kontrola odchylenia

E — Rozszerzone dysze

G -- Dodatkowa ochrona manometru

H — aplikacja pozioma

J — Odchylenie odrzutu

L — nakładki na zaczepy

M — zastosowanie silnika

R — Wzmocnione spoiny

S — standardowy bit zęba

T — dwa bity stożkowe

W — Ulepszona struktura cięcia

X — Wkładka dłuta

Y — wkładka stożkowa

Z -- Inny kształt płytki

Terminy formacja „miękka”, „średnia” i „twarda” to bardzo szerokie kategoryzacje penetrowanych warstw geologicznych. Ogólnie rodzaje skał w ramach każdej kategorii można opisać w następujący sposób:

Miękkie formacje to nieskonsolidowane gliny i piaski.

Można je wiercić przy stosunkowo niskim WOB (między 3000-5000 funtów/cal średnicy wiertła) i wysokich obrotach (125-250 obr./min).

Aby skutecznie oczyścić otwór, należy stosować duże prędkości przepływu, ponieważ oczekuje się, że ROP będzie wysoki.

Nadmierne prędkości przepływu mogą jednak powodować wypłukiwanie (sprawdź wypłukiwanie rur wiertniczych). Zalecane są prędkości przepływu 500-800 gal/min.

Podobnie jak w przypadku wszystkich typów bitów, lokalne doświadczenie odgrywa dużą rolę w podejmowaniu decyzji o parametrach roboczych.

Średnie formacje mogą obejmować łupki, gips, wapno łupkowe, piasek i mułowiec. 

Zwykle wystarczy niski WOB (3000-6000 funtów/cal średnicy bitu).

W łupkach można stosować duże prędkości obrotowe, ale kreda wymaga mniejszej prędkości (100-150 obr./min).

W ramach tych parametrów można również wiercić miękkie piaskowce.

Ponownie, do czyszczenia otworów zalecane są wysokie prędkości przepływu

Twarde formacje mogą obejmować wapień, anhydryt, twardy piaskowiec ze smugami kwarcowymi i dolomit.

Są to skały o dużej wytrzymałości na ściskanie i zawierają materiał ścierny.

Może być wymagany wysoki WOB (np. między 6000-10000 funtów/cal średnicy wiertła.

Na ogół stosuje się mniejsze prędkości obrotowe (40-100 obr./min), aby wspomóc działanie mielenia/kruszenia.

Bardzo twarde warstwy kwarcytu lub chertu najlepiej wiercić wiertłami z wkładką lub wiertłami diamentowymi przy wyższych obrotach i mniejszym WOB. Natężenia przepływu na ogół nie są krytyczne w takich formacjach.